Diye sordu Pamuk Prensesin bir o kadar güzel ama buz kalpli üvey annesi. Var dedi ayna… Senden çok daha güzel biri var. O gün sarsılmaz güvenini kaybettiği ilk gündü kraliçenin. Belki de kaybedeceği bir ömrün ilk günüydü.

Aslında masallar bile bize anlatmak istemişti bu güzellik efsanesinin ne kadar tehlikeli olabileceğini. Ama biz, prensi tarafından kurtarılmayı bekleyen pamuklara sarılmış prensese, dillere destan güzelliğine, bir prensin var olacağına, bir gün ama mutlaka bir gün bizi bulup bu girdaptan kurtaracağına o kadar dalmıştık ki göremedik bize verilmek istenen gerçek mesajı. Ya da dürüst olalım hadi, görmek istemedik ki…

Küçükken zevkle bin bir hayaller kurarak büyüdüğüm bu masalı ne garip şimdi tamamen farklı bir perspektiften görüyorum. Coco Chanel ne güzel demiş ; Güzellik, sen ne tatlı bir yalansın diye. İşte o yalana tutkun oldukta unuttuk, bu yanlışla inşa ettik tüm olgu ve düşüncelerimizi. ‘Güzelsek değerliydik, değilsek o kadar da değildik ‘ in oyununa geldik. Platon bile güzel olanın iyi, iyi olanın da güzel olduğuna inanmış, görünen yüzümüzün gölgede kalan gerçek benliğimize aynalık ettiği fikrini savunmuşken, ve aslında Croce’e göre de ; Güzel, zihnin yarattığı bir kavram iken ve hatta Hegel’de Güzellik mutlak ruhun yansımasıdır diye düşünürken yıllar geçip te devran değiştiğinde, Güzellik, ancak kendin olmaya karar verdiğinde başlar diyen ve kadınlar dünyasında çığır açan Coco Chanel’e , tüm düşünürlere , yaradana ama en çok ta kendimize yaptığımız bu haksızlıkta neyin nesiydi böyle.

Bir kadının güzel olduğuna dair inancından başka hiçbirşey onu güzel kılamaz diyen Sophia Loren ne kadar da haklıymış, her bir sözüyle hayranlığımı katlayan ; Eğer dış görüntün için endişeliysen önce kalbin ve ruhun için endişelen yoksa hiçbir kozmetik sana yardımcı olamayacaktır diyen Chanel ‘i alkışlamamak mümkün mü…

Demem o ki , Hayır! Sizi ikna etmeye çalışmıyorum , bildiğimiz ama nedense unutmaya çok hevesli olduğumuz gerçek değerimizi haykırıyorum ta ki şifalanana dek.. ta ki mutluluklarımızı, başkalarının gözünden değil kendi gözlerimizden görmeyi öğrenene, gelip geçici ölçütlere bağlamayıp, kıyaslamalardan, abartılardan uzaklaşıp sadeleşene dek, ta ki kıymetimizi hatırlayıp bu bilinçle hareket edene dek.. Ta ki göz bebeklerimizde ne kadar da güzel olduğumuzu görene dek…

Çünkü, bir kadının güzelliği gözlerinde görülür.. Bu yüzden o gözlerde korku, endişe barındırmayın. Umut, güven, hoşgörü, masumiyet bırakın bakışlarınızda. Bırakın ki dünyaya verdiğiniz mesaj Yaradana dek ulaşsın , ulaşsın ki gerçek güzellikler gelsin bizi bulsun. Bulsun ki neyin gerçek neyin serap olduğunu unutmamıza vakit kalmasın. Bırakın evren tüm güzelliği ve güzellikleriyle sizi sarsın sarmalasın…Ve en önemlisi güzel kalpli olun ki güzel kalbiniz yüzünüzde can bulsun. Klişe olmaktan korkmayın, bağırın seslice; güzel bir kalp yüz güzelliğinin temsilidir diye.

Şimdi Aynanın karşısına geçin ve gözlerinizde görene dek söyleyin ;

Ben Güzelim…

Bu kadar sade, bu kadar basit ve bir o kadar derin…